لوله یک قطعه تیوب مانند یا سیلندر توخالی است که معمولاً (و نه لزوماً) دارای مقطعی گرد است و از آن برای انتقال محصولات از مکانی به مکان دیگر استفاده می‌شود. محصولاتی قابل انتقال با لوله هستند که بتوانند جریان پیدا کنند. این شامل مایعات، گازها، دوغاب، پودر و توده مواد جامد ریز می‌شود. پترو ایلیا انرژی در این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد.
به طور معمول واژه‌های لوله و تیوب به جای یکدیگر به کار می‌روند اما در صنعت و مهندسی این دو واژه هر کدام تعریفی مشخص و مختص به خود دارند. به طور خلاصه تیوب با قطر خارجی و لوله با قطر اسمی اندازه‌گیری می‌شود. لوله عموماً با سایز اسمی (NPS) مشخص می‌شود که در واقع عدد آن نشان دهنده قطر خارجی لوله (OD) می‌باشد. رده لوله یا اسکجول (SCH) نشان دهنده ضخامت دیواره لوله است. سایز اسمی لوله (NPS) و قطر خارجی آن (OD) همیشه یکسان نیستند.
تیوب اغلب با قطر خارجی (OD) و ضخامت دیواره (WT) مشخص می‌شود، اما ممکن است برای مشخص کردن سایز آن از قطر داخلی (ID) هم استفاده شود. قطر خارجی (OD) در تیوب اندازه‌ای دقیق و مهم است. قطر خارجی اندازه‌گیری شده و قطر خارجی اعلام شده یا دقیقاً یکسان هستند یا تفاوت عددهای آن‌ها بسیار ناچیز و کم است. معمولاً قیمت تیوب از لوله گران‌تر است و این به دلیل سخت‌تر بودن فرآیند تولید است. تیوب می‌تواند هم سخت و هم انعطاف‌پذیر باشد.
به طور کلی لوله‌ها کاربرد گسترده‌‍تری دارند و دامنه سایز آن‌ها از نیم اینچ تا چند پا می‌باشد. تیوب‌ها عموماً در پروژه‌هایی استفاده می‌شوند که نیاز به قطر کمتر دارند. گرچه که لوله‌های ۱۰ اینچی رایج هستند اما استفاده از تیوب ۱۰ اینچی نادر است. تفاوت میان ابعادهای مختلف لوله نسبت به تیوب کمتر است. منظور از تفاوت ابعاد در اینجا تفاوت قطر، تفاوت ضخامت دیواره، تفاوت میزان صافی لوله، تفاوت در میزان گردی آن و… است. به طور کلی سطوح داخلی و خارجی تیوب‌ها نسبت به لوله‌ها نرم‌تر است. سازه‌های لوله‌ای تقریباً همیشه با استفاده از اتصالاتی مانند زانویی، سه‌راهی و … به هم متصل می‌شوند اما تیوب‌ها شکل داده شده، خم شده و در پیکربندی‌های مختلف بکارگرفته می‌شوند.
لوله‌ها از جنس‌ها و متریال‌های مختلفی ساخته می‌شوند که شامل فلز، آلیاژ، سرامیک، شیشه، فایبرگلاس، بتن و پلاستیک می‌باشد. شرکت‌های مهندسی متخصصانی را برای تعیین جنس لوله‌ها در اختیار دارند که متناسب با نوع پروژه نوع و جنس لوله را مشخص می‌کنند. انتخاب جنس لوله به سرویس مایع، طراحی فشار و دما، هزینه‌ها و برخی عوامل دیگر بستگی دارد. اکثر لوله‌هایی که در صنایع نفت و گاز مورد استفاده قرار می‌گیرند بر اساس جنس لوله به صورت زیر دسته‌بندی می‌شوند:
علاوه بر لوله‌های ذکر شده در بالا لوله‌های چدنی، سیمانی، پلاستیکی و … در برخی پروژه‌های خاص به کار می‌روند اما میزان استفاده از آن‌ها بسیار محدود است.
لوله‌ها معمولاً با دو روش متفاوت تولید می‌شوند که نهایتاً منجر به تولید دو نوع لوله می‌شود، لوله مانیسمان (بدون درز) و لوله درزدار. در هر دو روش ابتدا مواد خام درون قالب ریخته می‌شود. سپس با کشیدن فولاد می‌توان به لوله مانیسمان (بدون درز) دست پیدا کرد یا می‌توان مواد خام را تبدیل به ورق کرده و با رساندن دو سر ورق به هم و جوش دادن آن‌ها، لوله درزدار تولید کرد.
لوله بدون درز (مانیسمان) همانطور که از نامش پیداست، لوله‌ای است که هیچگونه درز یا جوشی ندارد. لوله مانیسمان فولادی از یک شاخه فولاد گرد و جامد ساخته می‌شود. این شاخه فولاد حرارت داده شده و به نحوی تغییر شکل داده می‌شود که شبیه به یک لوله توخالی شود. سپس این لوله توخالی درون دستگاهی که ترکیبی از حدیده کردن و مندرل را انجام می‌دهد قرار گرفته و ضخامت خارجی آن کاهش داده می‌شود، این امر باعث می‌شود تا ضخامت داخلی لوله مانیسمان افزایش یابد.
لوله جوشی درزدار با ورقه فلزی نورد شده تولید می‌شود، سرتاسر درز موجود در طول این لوله جوشکاری می‌شود. فرآیند تولید لوله درزدار با نورد کردن استیل کویل آغاز می‌گردد تا ابتدا به ورقی صاف با ضخامت مورد نظر دست پیدا کنیم. ورق مورد نظر با عرضی که متناسب با سایز لوله باشد برش داده می‌شود. لوله از طریق حرکت بر روی کات کویل و مجموعه‌ای از غلتک‌ها شکل داده می‌شود. سپس درز موجود بر روی لوله در محیطی که از لحاظ شیمیایی خنثی باشد جوش داده می‌شود. درز یا اتصال جوشی در لوله درزدار ضعیف‌ترین بخش لوله است که استحکام لوله را به استحکام جوش لوله محدود می‌کند.
سایز لوله‌ها توسط استاندارهای ملی و بین‌المللی مشخص می‌شود. دو روش برای مشخص کردن قطر خارجی لوله‌ها (OD) وجود دارد. روشی که در آمریکا وجود دارد با نام سایز اسمی لوله (NPS) شناخته می‌شود و بر اساس اینچ است. روشی که در اروپا استفاده می‌شود، ضخامت اسمی (DN) نام دارد و بر اساس میلیمتر است. تعیین سایز لوله مانیسمان بر اساس قطر خارجی این مزیت را دارد که همه لوله‌های با سایز یکسان فارغ از ضخامت دیواره‌شان می‌توانند در کنار هم قرار بگیرند. از آنجایی که قطر خارجی برای سایز مشخص لوله ثابت است، قطر داخلی بسته به ضخامت دیواره لوله متغیر می‌باشد. برای مثال یک لوله مانیسمان ۲ اینچ رده ۸۰، دیواره‌ای ضخیم‌تر از یک لوله مانیسمان ۲ اینچ رده ۴۰ دارد، چون قطر داخلی لوله رده ۴۰ کمتر است.